تحقیق اخلاص

تحقیق اخلاص - ‏اخلاص‏ ‏به‏ تعبير لطيف محقق طوسى «پارسى اخلاص، ويژه كردن باشد»‏ ‏؛‏ يعنى، ‏انسان‏ قلبش را مخصوص حق كند تا احدى جز «مقلب القلوب» ...

کد فایل:16569
دسته بندی: دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
نوع فایل:تحقیق

تعداد مشاهده: 3507 مشاهده

فرمت فایل دانلودی:.zip

فرمت فایل اصلی: .doc

تعداد صفحات: 29

حجم فایل:45 کیلوبایت

  پرداخت و دانلود  قیمت: 8,000 تومان
پس از پرداخت، لینک دانلود فایل برای شما نشان داده می شود.
0 0 گزارش
  • لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
    دسته بندی : وورد
    نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
    تعداد صفحه : 29 صفحه

     قسمتی از متن word (..doc) : 
     

    ‏اخلاص‏
    ‏به‏ تعبير لطيف محقق طوسى «پارسى اخلاص، ويژه كردن باشد»‏ ‏؛‏ يعنى، ‏انسان‏ قلبش را مخصوص حق كند تا احدى جز «مقلب القلوب» در حرم دل او راه نيابد و ‏البته‏ اگر انسان محب شود، صحنه نفس را براى محبوب، خالص مى‏كند؛ چون مى‏داند كه ‏محبوب‏ با مبغوض، جمع نمى‏شود.
    ‏كسى‏ كه كارى را هم براى خدا وهم براى غير خدا انجام دهد، خدا آن كار را ‏نمى‏‏‏پذيرد؛‏ زيرا دين كما و كيفا مخصوص خداست. قرآن كريم در مورد كميت مى‏فرمايد:
    ‏«‏و‏ له الدين واصبا»‏ ‏.
    ‏«‏واصب‏»‏ به معناى پر، تام، جامع و كامل است و آيه شريفه بدين معناست كه مجموعه ‏دين‏ را خدا تنظيم مى‏كند و بنابراين، همه قوانين و مقررات بايد از راه وحى تدوين ‏شود‏ و حتى كلمه‏اى از آن كم و يا بر آن افزوده نشود؛ در نتيجه حذف هر چيزى به نام ‏نسخ‏ و نيز اثبات هر چيزى به عنوان شريعت نو بايد از راه وحى باشد.
    ‏در‏ باره كيفيت نيز مى‏فرمايد:
    ‏«‏ألا‏ لله الدين الخالص»‏
    ‏فقط‏ به نام و ياد خدا بايد اين مجموعه را فهميد و به آن عمل كرد و آن را به ‏ديگران‏ آموخت .
    ‏بنابراين،‏ تنها كسانى متدين واقعى و ديندارند كه مخلص باشند. از اين‏روخداى ‏سبحان‏ مى‏فرمايد :
    ‏«‏و‏ ما أمروا إلا ليعبدوا الله مخلصين له الدين حنفاء»‏
    ‏مردم‏ هيچ مأموريتى ندارند جز اين كه دستورهاى دين را مخلصانه براى‏خدا انجام ‏دهند؛‏ يعنى فهمشان و عملشان براى خدا باشد و محصول اخلاص نيز لقاى بهشت است. امام ‏صادق‏ (عليه‏السلام) مى‏فرمايد:
    ‏«‏من‏ قال لا إله ألا الله مخلصا دخل الجنة و إخلاصه أن تحجزه لا إله إلا الله عما ‏حرم‏ الله عزوجل»‏
    ‏و‏ برتر از آن نيز «لقاء الله» است:
    ‏«‏فمن‏ كان يرجوا لقاء ربه فليعمل عملا صالحا و لا يشرك بعبادة ربه أحدا»‏
    ‏كسى‏ كه اميد لقاى حق دارد و مشتاق جمال و جلال الهى است، بايد مؤمن باشد و عمل ‏صالح‏ انجام دهد و در كار خود، چه در بخش اعتقاد و چه در بخش عمل شرك نورزد.
    ‏معناى‏ «لقاء الله» اين نيست كه انسان تنها بعد از مرگ، جمال الهى را مشاهد ‏مى‏‏‏كند؛‏ بلكه قبل از مرگ نيز مى‏تواند شاهد جمال الهى باشد و فيضهاى خاص او را ‏دريافت‏ كند و كلام رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم:
    ‏«‏من‏ أخلص لله أربعين صباحا فجر الله ينابيع الحكمة من قلبه على لسانه»‏
    ‏ناظر‏ به همين بخش است. كسى كه چهل شبانه روز با اخلاص عمل كند، خداوند چشمه‏هاى ‏حكمت‏ را در قلب او مى‏جوشاند و بر قلم و زبانش جارى مى‏كند و در حقيقت، اين شخص، ‏علم‏ الهى را ملاقات و اسمى از اسماى حسناى حق را مشاهده مى‏كند و البته مراحل برتر ‏ممكن‏ است بعد از مرگ حاصل شود.
    ‏اربعين‏ گيرى
    ‏اولياى‏ دين براى دستيابى انسانها به ره‏آورد سير و سلوك و بهره مندى از نتايج ‏اخلاص‏ راههايى را به ما ارائه كرده‏اند كه بهترين آنها «اربعين گيرى» يا «چله ‏گرفتن‏»‏ است و منظور از اربعين‏گيرى اين نيست كه انسان، چهل روز از مردم و كار ‏اجتماعى،‏ جدا شود؛ بلكه مقصود اين است كه چهل روز از ما سواى خدا جدا شود و با اين ‏كه‏ مشغول كار است، آن را جز به دستور خدا و براى رضاى او انجام ندهد.
    ‏در‏ حديث مزبور رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: كسى كه چهل ‏شبانه‏‏‏روز،‏ با اخلاص در راه خدا قدم بردارد، خداى سبحان چشمه‏هاى حكمت را از قلب او ‏بر‏ زبانش جارى مى‏كند. حرفهاى صحيح و نو از قلم و زبان او شنيده و استفاده مى‏شود و ‏نو‏ آوريهاى زيادى دارد كه در كتابها و سخنان ديگران نيست؛ چون اين چشمه جوشان حكمت ‏در‏ دلهاى ديگران نيست .
    ‏«‏اربعين‏ گرفتن» به اين معنا نيست كه انسان چهل شبانه‏روز، كوشش كند تا به مقام ‏اخلاص‏ برسد و نيز به اين معنا نيست كه چهل شبانه روز، يكسان، همه كارها را با اخلاص ‏براى‏ خدا انجام بدهد، بلكه برداشت اولى از نصوص اربعين‏گيرى اين معناست كه او چهل ‏شبانه‏ روز، همراه با حصول اخلاص است؛ يعنى شخص در چهل شبانه روز با اخلاص همراه است ‏و‏ اگر چهل شبانه روز، همه كارها را با حد معين از اخلاص انجام بدهد، مستلزم توقف و ‏سكون‏ در اخلاص مى‏شود؛ بلكه معنايش آن است كه انسان، چهل شبانه روز در درجات ‏چهل‏‏‏گانه‏ خلوص حركت كند؛ زيرا اخلاص درجاتى دارد. بنابراين، اخلاص روز اول، ‏ابتدايى‏‏‏ترين‏ و اخلاص روز چهلم، عاليترين درجه اخلاص است.
    ‏غرض‏ آن كه در معناى حديث اربعين‏گيرى سه احتمال مى‏رود كه تنها معناى سوم صحيح ‏است‏:
    ‏.1 در مدت چهل شبانه روز اصلا خلوص حاصل نباشد و فقط بعد از چهل روز، پديد آيد.
    ‏.2 از ابتدا تا پايان اخلاص باشد، ليكن در حد خاص و بدون افزايش.
    ‏.3 خلوص در همه اين چهل شبانه روز حاصل باشد، ولى تكامل روزافزون داشته باشد.
    ‏جوشش‏ حكمت از سرچشمه اخلاص
    ‏كسى‏ كه چهل شبانه روز در مراتب چهل‏گانه خلوص قدم بردارد، فيض علمى حق كه دائمى ‏است،‏ از قلب او خواهد جوشيد. كه ذات اقدس خداوند مى‏فرمايد:
    ‏«‏ألم‏ تر أن الله أنزل من السماء ماء فسلكه ينابيع فى الأرض»‏
    ‏خداوند‏ آب را در زير زمين با راهنماييهاى خاص خود، جارى مى‏كند و هر جاى مناسبى ‏از‏ زمين شكافته شود، آب به صورت چشمه و چاه از آن جا مى‏جوشد. علومى كه مربوط به ‏ارواح‏ و نفوس است، نيز چنين است. رگه‏ها و راههاى تشخيص فجور و تقوا در زمينه دلهاى ‏آدمى‏ با هدايت خداى سبحان حركت مى‏كند و اين چشمه‏ها جوشان است؛ اما اگر كسى با ‏خيالهاى‏ باطل يا كارهاى ناروا يا رين و چرك، مجارى و روزنه‏ها را ببندد:
    ‏«‏كلا‏ بل ران على قلوبهم ما كانوا يكسبون»
    ‏در‏ آن صورت اين علوم فطرى دفن مى‏شود و جوششى ندارد، ولى اگر كند و كاو كند و ‏نگذارد‏ در زمينه دل او تيرگى راه پيدا كند، آنگاه دست و زبان او همانند چشمه خواهد ‏بود‏ و از آنها علوم فطرى كه همان الهام تقواست، خواهد جوشيد.
    ‏در‏ اين صورت، چنين انسانى سخنان عالمانه و مؤثرى دارد و از زبان و قلم او حكمت ‏نظرى‏ مى‏جوشد، چنانكه از دست و قدم چنين انسان خيرى كارهاى خير و حكمت عملى نشئت ‏مى‏‏‏گيرد‏ .
    ‏تذكر‏: درباره حديث مشهور:
    ‏«‏من‏ أخلص لله أربعين صباحا...» ، اشاره به دو نكته سودمند است:
    ‏.1 حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم در اين حديث فرمودند: «أربعين ‏صباحا‏»‏ و نفرمودند: «اربعين مساء» يا «عشية» ذكر كلمه صباح در اين حديث شريف بدين ‏معناست‏ كه انسان سالك به سوى خدا، بايد تصميم را از شب بگيرد و سفرش، را مانند ‏سفرهاى‏ ظاهرى، ازصبح شروع كند و اين نكته با معارفى كه قرآن كريم در باره شب و ‏بركات‏ آن به بشر آموخته نيز، هماهنگ است؛ نشئه شب از نظر قرآن كريم براى كسب ‏«‏پايگاه‏ محكم» و «سخن مستحكم» مناسبتر است:
    ‏«‏إن‏ ناشئة اليل هى أشد وطئا و أقوم قيلا»‏ ‏.
    ‏تقوا‏ ‏
    ‏محقق‏ طوسى، راه ديگر مانع‏زدايى از سير و سلوك را «تقوا» و تقوا را داراى سه ضلع ‏و‏ ركن معرفى كرده است: ترس از خدا و تحاشى از كار زشت و قصد قربت در آن ترس و اين ‏تحاشى‏. در باره تقوا آمده است:
    ‏«‏بلى‏ من أوفى بعهده و اتقى فإن الله يحب المتقين»‏
    ‏متقين،‏ محبوب خدا هستند. البته همان طور كه تقوا مراتبى دارد محبوبيت الهى هم ‏درجاتى‏ دارد. مهم، آن است كه انسان در تقوا سه ركن آن را رعايت كند:
    ‏ركن‏ اول اين كه از خدا بترسد و اين خوف، خوف ساده باشد و بر اساس ترس از خدا ‏تحاشى‏ داشته باشد.
    ‏ركن‏ دوم «تحاشى» از گناه است، بدين معنا كه اگر گناه در وسط باشد، انسان خود را ‏به‏ حاشيه بكشد تا به آن آلوده نشود؛ مثل اين كه، گفته مى‏شود: «از گناه اجتناب ‏كنيد‏»‏ ؛ يعنى، شما دريك جانب قرار گيريد و گناه در جانب ديگر قرار گيرد؛ يعنى، سعى ‏كنيد‏ با پروا از متن كه گناه است به حاشيه صفا و نجات قدم برداريد.
    ‏ركن‏ سوم اين است كه چه در آن ترس و چه در اين حاشيه رفتن، منظور، نزديك شدن به ‏خدا‏ باشد . برخى افراد از ترس زندان يا براى حفظ آبروى خود و هراس از ريختن آبرو، ‏گناه‏ نمى‏كنند و از آن تحاشى دارند و البته اينها خوب است. چون دورى از گناه، ‏«‏توصلى‏»‏ است؛ اما نشانه سير و سلوك نيست. «سالك الى الله» خود را در مسير خدا ‏مى‏‏‏بيند‏ و مسير هم مستقيم و زمام اين سالك در اين مسير مستقيم به دست خداست؛ چنانكه ‏مى‏‏‏فرمايد‏:
    ‏«‏ما‏ من دابة إلا هو اخذ بناصيتها إن ربى على صراط مستقيم»‏ ‏.
    ‏كسى‏ كه گفت:
    ‏«‏إياك‏ نعبد و إياك نستعين»
    ‏قهرا‏ خود را در تحت زمام حق مى‏بيند:
    ‏«‏يا‏ من بيده ناصيتى، يا عليما بضرى و مسكنتى، يا خبيرا بفقرى و فاقتى»‏
    ‏و‏ مشابه اين مضمون در «مناجات شعبانيه» چنين آمده است:
    ‏«‏بيدك‏ لا بيد غيرك زيادتى و نقصى و نفعى و ضرى»‏ ‏.
    ‏بنابراين،‏ انسان سالك خود را در راهى مى‏بيند كه زمام راهيان آن به دست خداست. ‏از‏ اين رو پرهيز و ترس او «قربة الى الله» است؛ زيرا اگر چنين نباشد، او براى خود ‏مى‏‏‏ترسد؛‏ نه براى رضاى خدا و بنابراين، اهل سير نيست.
    ‏اگر‏ انسان از گناه توبه كند و به جايى برسد كه از توبه نيز توبه كند، در فضايل، ‏مخلص‏ است و هرگز ريا نمى‏كند. تقوا كه از بهترين اوصاف انسان سالك است، گاهى انسان ‏آن‏ را به اين انگيزه، تحصيل مى‏كند كه در دنيا و آخرت عزيز باشد. چنين انسانى اخلاص ‏ندارد؛‏ زيرا كار را براى تحصيل رضاى خود كرده است، نه رضاى خدا و در حقيقت او با ‏تقوا‏ نيست؛ زيرا او لباس تقوا را در بر كرده است تا در قيامت، جامه زرين جاه و عزت ‏را‏ بپوشد.
    ‏اين‏ كه مى‏گويند صراط مستقيم، از مو باريكتر و از شمشير تيزتر است، نمونه‏هايش ‏در‏ اين بحثها ظهور مى‏كند. گاهى تشخيص وظيفه، از تشخيص يك موى باريك، باريكتر است. ‏آنها‏ كه موشكافى مى‏كنند توان اين را دارند كه اين مسائل را به طور دقيق ارزيابى ‏كنند‏.
    ‏توضيح‏ و تحليل مطلب اين است كه مراتب اهل تقوا متفاوت است؛ زيرا:

     



    برچسب ها: تحقیق اخلاص اخلاص دانلود تحقیق اخلاص اخلاص تحقیق اخلاص
  • سوالات خود را درباره این فایل پرسیده، یا نظرات خود را جهت درج و نمایش بیان کنید.

  

به ما اعتماد کنید

تمامي كالاها و خدمات اين فروشگاه، حسب مورد داراي مجوزهاي لازم از مراجع مربوطه مي‌باشند و فعاليت‌هاي اين سايت تابع قوانين و مقررات جمهوري اسلامي ايران است.
این سایت در ستاد ساماندهی پایگاههای اینترنتی ثبت شده است.

درباره ما

تمام حقوق اين سايت محفوظ است. کپي برداري پيگرد قانوني دارد.

دیجیتال مارکتینگ   ثبت آگهی رایگان   ظروف مسی زنجان   خرید ساعت هوشمند