مقاله در مورد شرائط و آداب بحث و مناظره

مقاله در مورد شراط و آداب بحث و مناظره - 2 ‏باب سوم : در مناظره و شرايط و آداب و آفات آن  ‏فصل  ‏اول : در شرائط و آداب بحث و ‏مناظره ‏مقدمه : ‏ب...

کد فایل:26136
دسته بندی: علوم پایه » معارف
نوع فایل:مقاله

تعداد مشاهده: 3504 مشاهده

فرمت فایل دانلودی:.zip

فرمت فایل اصلی: .zip

تعداد صفحات: 32

حجم فایل:50 کیلوبایت

  پرداخت و دانلود  قیمت: 18,000 تومان
پس از پرداخت، لینک دانلود فایل برای شما نشان داده می شود.
0 0 گزارش
  • لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
    دسته بندی : وورد
    نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
    تعداد صفحه : 32 صفحه

     قسمتی از متن word (..doc) : 
     

    2
    ‏باب سوم : در مناظره و شرايط و آداب و آفات آن 
    ‏فصل  ‏اول : در شرائط و آداب بحث و ‏مناظره
    ‏مقدمه :
    ‏بايد متوجه باشيم كه مناظره و تبادل فكر و راءى و نظر در احكام دينى به ‏عنوان بخشى و عضوى از پيكره دين تلقى مى شود. ولى مناظره و تبادل نظر داراى شرايط و ‏آداب و موقعيت و فرصت مناسب (و مخصوص به خود) مى باشد.
    ‏اگر كسى دست اندر كار بحث ‏و مناظره - بر اساس وجه صحيح آن - گردد، و شرايط و آداب آن را رعايت كند قطعا در ‏قيام به حدود مناظره ، موفق و كامياب بوده و در اين كار مهم از پيشينيان پيروى كرده ‏است ؛ زيرا آنان در مسائل مختلفى به بحث و مناظره مى پرداختند و هدف آنها - صرفا - ‏الهى بوده و مى خواستند از رهگذر مناظره ، جوياى حقايقى گردند كه از ديدگاه خداوند ‏متعال ، به حق بوده است .
    ‏كسى كه براى خدا و در راه او مناظره مى كند داراى ‏علائم و مشخصاتى است كه از رهگذر آن ، شروط و آداب مناظره روشن مى گردد.
    (‏حقايق ‏مربوط به اين فصل در ضمن هشت مسئله ، مورد بحث قرار مى گيرد):
    1- ‏بايد مناظره به منظور اثبات حق انجام گيرد نه ‏به خاطر تظاهر و  ‏رياء
    ‏هدف و مقصود مناظره كننده بايد عبارت از رسيدن به حق و جويا شدن ظهور ‏و پديدار گشتن حق باشد، ولو آنكه به هر كيفيتى اين حق ثابت شود.
    ‏نبايد منظور اهل ‏بحث و مناظره چنين باشد كه گفتار و نظريه خود را به كرسى نشانده و حق به جانب بودن ‏خويشتن را اظهار نموده و سرشار بودن مايه هاى علمى و صحت راءى خود را اثبات كنند؛ ‏زيرا اينگونه هدف گيرى در بحث و مناظره به عنوان جدال و ستيز و رياكارى تلقى مى شود ‏كه ما قبلا ضمن بحثهاى گذشته از قبح و زشتى هاى اين شيوه و نهى اكيد از آن ، آگاه ‏شديم .
    ‏يكى از نشانه هاى وجود قصد و هدف الهى در مناظره ، اين است كه مناظره ‏كننده - جز در مواردى كه اميد تاءثير در طرف مناظره وجود دارد - وارد مناظره نگردد، ‏و اگر بداند كه طرف بحث او، سخن وى را نمى پذيرد و زير بار حق نمى رود (و در راءى ‏شخصى خود پافشارى مى كند)، و اگرچه خطاء و اشتباه او كاملا روشن گردد، به هيچوجه ‏دست از سليقه شخصى خويش برنمى دارد، مناظره با او جائز نيست ؛ چون آفات و نتايج ‏سوئى - كه بعدا درباره آنها بحث خواهيم كرد - بر اين گونه مذاكره مترتب خواهد شد، و
    2
    ‏هيچ هدف مطلوب و صحيحى از رهگذر آن به دست نخواهد آمد.
    2- ‏اولويت و اهميت والاى امر به معروف و نهى از ‏منكر نسبت به مناظره 
    ‏اشتغال به مناظره در صورتى صحيح است كه وظائف و تكاليف ديگرى كه از ‏آن مهمتر است در ميان نباشد؛ چون اگر مناظره درباره امر واجب به صورت مشروع برگزار ‏گردد به عنوان انجام و اداء يكى از واجبات كفائى محسوب مى شود. اما اگر وظيفه ديگرى ‏كه داراى وجوب عينى و يا كفائى و مهمتر از خود مناظره است در ميان باشد اقدام به ‏مناظره جائز نخواهد بود.
    ‏از جمله وظائف و تكاليف واجب - كه هم اكنون و در دوره ‏ما كسى بدان قيام نمى كند - مسئله امر به معروف و نهى از منكر است (كه از لحاظ ‏اهميت در درجه نخست قرار دارد، و اقدام به آن نسبت به مناظره داراى اولويت مى ‏باشد).
    ‏بارى ، ممكن است مناظره كننده در مجلس مناظره با يك سلسله از منكرات ‏مواجه گردد؛ - چنانكه اين حقيقت بر كسانى كه نسبت به حالات واجب و حرام ، مجرب ‏هستند مخفى نيست . علاوه بر اين ممكن است مناظره كننده راجع به مسئله اى بحث و ‏مناظره كند كه هيچوقت و ابدا مورد ابتلاء كسى نباشد و يا به ندرت اتفاق مى افتد، از ‏قبيل برخى از دقائق علمى و فروع و شاخه هاى جزئى احكام دينى (كه كمتر در عمل اتفاق ‏مى افتد). و نيز احيانا ممكن است از او و ديگر حاضران ، حالاتى سر زند كه گوينده و ‏مستمع هر دو دچار گناه گردند از قبيل : ايجاد محيط وحشت ، ناسزا و زشت گوئى و ‏آزاررسانى و كوتاهى و غفلت نسبت به امر واجب ، مانند نصيحت و سفارش مسلمين و ترغيب ‏به محبت و مودت ، كه مناظره كنندگان موظف به رعايت اينگونه وظائف اخلاقى هستند؛ ولى ‏متاءسفانه در حين مناظره ناخودآگاه از اين وظائف سر باز مى زنند و گرفتار اين ‏آلودگيها مى گردند و خود متوجه آن نيستند و تصور مى كنند كه با هدفى الهى به مناظره ‏مى پردازند.
    3- ‏اجتهاد - يا - شرط ‏مناظره در احكام دينى 
    ‏كسى كه در مسائل دينى مناظره مى كند بايد مجتهد باشد، مجتهدى كه ‏بتواند بر طبق نظر خود فتوى دهد نه آنكه پيرو راءى و نظر شخص ديگر باشد و بر طبق ‏راءى او اظهار نظر كند. و آنگاه كه حق و حقيقت به زبان طرف مناظره ، ظاهر گردد بايد ‏از راءى و نظر او پيروى كند و بدان گرايش يابد.
    ‏اما كسى كه به درجه اجتهاد ‏نرسيده است نمى تواند در ضمن مناظره ، با مذهب و راءى و نظر كسى كه خود از وى تقليد

     



    برچسب ها: مقاله در مورد شراط و آداب بحث و مناظره شراط و آداب بحث و مناظره دانلود مقاله در مورد شراط و آداب بحث و مناظره شراط آداب بحث مناظره مقاله مورد شراط آداب مناظره
  • سوالات خود را درباره این فایل پرسیده، یا نظرات خود را جهت درج و نمایش بیان کنید.

  

به ما اعتماد کنید

تمامي كالاها و خدمات اين فروشگاه، حسب مورد داراي مجوزهاي لازم از مراجع مربوطه مي‌باشند و فعاليت‌هاي اين سايت تابع قوانين و مقررات جمهوري اسلامي ايران است.
این سایت در ستاد ساماندهی پایگاههای اینترنتی ثبت شده است.

درباره ما

تمام حقوق اين سايت محفوظ است. کپي برداري پيگرد قانوني دارد.

دیجیتال مارکتینگ   ثبت آگهی رایگان   ظروف مسی زنجان   خرید ساعت هوشمند